Njeriu Biskot

Shumë kohë më parë, një grua e vjetër dhe një plak jetonin një jetë të qetë në një shtëpi të vogël pranë lumit.
Një ditë, gruaja vendosi të bënte një njeri biskot për ta ngrënë.

Ajo përzjeu miellin, gjalpin dhe vezët në një tas dhe më pas e mbështolli me kujdes brumin.
Pastaj preu një njeri të bukur kek me xhinxher dhe i vendosi boronica syve të tij dhe krem për gojën dhe rrobat e tij.

Gruaja e vuri në furrë për ta pjekur.

Ai ishte gati dhe gruaja hapi derën e furrës, por për habinë e saj,
njeriu i Biskot u hodh. “Mos më hani”, bërtiti ai i tmerruar dhe vrapoi jashtë dritares.

Gruaja dhe burri filluan ta ndiqnin. “Ndalo! Ndalo!”
Bërtisnin ata, por ai ishte më i shpejtë se ata.

“Vraponi, vraponi shpejt! Ju nuk mund të më kapni, unë jam njeriu Biskot,”
qeshi ai dhe vazhdoi të vraponte.

Ndërsa po vraponte, ai u ndesh me një derr.
Derri u përpoq të merrte një copë prej tij,
por edhe një herë njeriu Biskot ishte më i shpejtë.

“Vraponi, vraponi shpejt! Ju nuk mund të më kapni, unë jam njeriu Biskot,”
tha ai dhe vazhdoi të vraponte.

Derri u bashkua me ta dhe tani plaka, plaku dhe derri vraponin pas tij.
Por njeriu Biskot ishte më i shpejtë.

Më tej gjatë rrugës ai ndeshi me një lopë. “Ndalo!”, I tha lopa, “Unë dua të të ha.”
Por njeriu Biskot filloi të vrapojë por lopa nuk mundi ta arrijë.
“Vraponi, vraponi shpejt! Ju nuk mund të më kapni, unë jam njeriu Biskot,”
tha ai dhe vazhdoi të vraponte.

Nuk kaloi shumë kohë dhe njeriu Biskot takoi një kalë.
“Ndalo, pak o njeri! Unë dua të të ha! “,
Tha kali, por njeriu Biskot e kaloi gjithashtu edhe atë.
“Vraponi, vraponi shpejt! Ju nuk mund të më kapni, unë jam njeriu Biskot,”
tha ai dhe vazhdoi të vraponte.

Kali u bashkua me plakën, plakun dhe derrin, por ai qeshi me ta.

Ai vazhdoi të qeshte derisa arriti në brigjet e një lumi.
“Oh, jo! Tani ata do të më kapin dhe do të më hanë!
Nëse mund të kaloja lumin, “mendoi ai.

Papritmas një dhelpër u hodh pranë tij.
“Ju lutem, mos më hani,”
bërtiti “Unë nuk do të ha,” ti je i vogël.
“Unë vetëm dua t’ju ndihmoj!
Hip në shpinë dhe unë do të notoj në lum dhe ju do jeni të sigurt “.

Njeriu Biskotë nuk kishte zgjidhje tjetër.
Ai u hodh në shpinën e dhelprës dhe e kaluan lumin lehtësisht në mënyrë të sigurt.

Sapo arritën në tokë të thatë, njeriu Biskotë falenderoi dhelprën.
Por një sekond më vonë dhelpra hapi gojën e saj dhe e gëlltiti njeriun Biskotë.

Blini librin Djali prej biskote

Lexoni edhe Njeriu jeshil i algave – Njeriu meson nga e bukura – Arushi loder dhe njeriu prej bore – Njeriu pa mend – Njeriu prej bore dhe zana e dhembeve