Mëngjesi i Çafkës – Fabula e Ezopit
Kur dielli përshkoi horizontin, çafka u zgjua dhe shtriu qafën e saj të gjatë. Ishte rehat në folenë e saj me pupla, por ajo po ndihej pak e mërzitur.
“Çfarë duhet të ha për mëngjes?” mendoi ajo me vete. “Ndoshta mund të gjej diçka të shijshme në pellg!”
Ajo hapi krahët dhe fluturoi me hijeshi nëpër mjegullën e mëngjesit. Pellgu ishte krejtësisht i qetë kur ajo mbërriti. Ishte si një pasqyrë dhe ajo e admironte veten në të. Ajo ishte shumë krenare për këmbët e saj të gjata dhe sqepin elegant me majë!
“Dikush me klas si unë meriton ushqimin më të mirë!” mendoi ajo teksa shikonte reflektimin e saj. “Unë do të ha vetëm peshkun më të mirë në pellg!”
Ajo vendosi të gjuante për mëngjesin e saj, pasi ishte shumë e uritur.
Çfarë është ajo? Një peshk fluturoi nëpër ujë. E shpejtë, ajo e rrëmbeu me sqepin e saj të gjatë.
“Çfarë kapje e mirë!” – tha ajo teksa peshku rrotullohej në gojën e saj.
“Unë jam thjesht një troftë e përulur!” u gëlltit peshku. “Do të ishte nder të haje nga një zog i këndshëm si ti por me siguri do të preferonit një salmon? Shefat e lartë të kuzhinës thonë se është peshku më i shijshëm nga të gjithë!” Çafka u mendua.
“Po, mendoj se salmoni do të ishte më i bukur se trofta!” vendosi ajo. Ajo e la troftën të ikte dhe fluturoi në një përrua mali që vërshonte mbi shkëmbinj dhe gurë.
Pasi ajo priti me durim për pak, një salmon u hodh lart dhe çafka e nxori sqepin për ta kapur. Ajo e mbante fort, ndërsa peshku përplasej andej-këtej!
“Sa peshkatar i aftë që jam!” mendoi Çafka. “Ky salmon i shijshëm do të shijojë shumë mirë!” Por pastaj salmoni foli.
“Do të doja të isha mëngjesi yt, o çafkë e madhe, por ngrënia e një salmon si unë mund të jetë shumë e majme! Cironkat janë shumë të shijshme dhe kanë më pak kalori për porcion se unë!”
“Oh, sigurisht që nuk dua të shtoj peshë!” tha çafka. “Kush ka parë një çafkë të shëndoshë?”
Zogu ndihej i pavlerë, kështu që ajo e la salmonin të hidhej përsëri në përrua menjëherë. Më pas ajo u përplas në një përrua aty pranë, duke kërkuar për një cironk të këndshme për të ngrënë.
Çafka kaloi nëpër ujin që lëvizte ngadalë. Ajo ndihej shumë e uritur tani dhe mbante një sy për ndonjë shenjë lëvizjeje. Ajo pa një dridhje në cep të syrit të saj dhe shpejt rrëmbeu një cironk nga uji.
“Oh, ky është një mëngjes i përsosur!” tha çafka.
“Ju nuk doni të më hani!” u gëlltit mcironka. “Unë jam thjesht një vogëlushe, vëllezërit dhe motrat e mia janë shumë më të shëndosh dhe më të shijshëm!”
Çafka ngriti supet e saj me pupla. “Kjo është e vërtetë, dukesh e dobët! Do të pres një kafshatë më të lëngshme.” Ajo e la cironken të ikte dhe u fut më në hije.
Në atë kohë, dielli ishte lart në qiell dhe peshqit kishin dëgjuar të gjithë se çafka po gjuante për ta. Ata u fshehën në barërat, të kujdesshëm që të mos shiheshin!
Zogu e kaloi gjithë mëngjesin duke kërkuar më kot diçka për të ngrënë, por nuk mundi të gjente fare peshk.
Kur erdhi ora e drekës, çafka duhej të hante një kërmill të rrëshqitshëm për një meze të lehtë por ajo shkoi të flinte duke menduar për troftën e shijshme, salmonin dhe cironkat!
“Mirë, unë do të provoj përsëri nesër…” murmuriti ajo, “…dhe ndoshta do t’i ha të tre para se të thonë një fjalë!”
Fabula te tjera Dhelpra dhe Leopardi – Nje mbret per bretkosat – Dhelpra dhe rrushte