Kjo nuk eshte e vertete
Shumë kohë më parë, një princeshë me mendje të zgjuar e quajtur Elizabeta u lodh nga prindërit e saj që përpiqeshin ta martonin me princin e përsosur. Një ditë, ajo deklaroi se do të martohej vetëm me njeriun që mund të tregonte një histori që do ta bënte mbretin të thoshte: “Kjo nuk është e vërtetë!”
Sigurisht, kjo nuk i pengoi princat dhe kalorësit nga vëndet e largëta që vinin për të provuar fatin e tyre, por asnjëri prej tyre nuk ishte tregimtar shumë i mirë, e lëre më tregimtarë të historive të gjata, kështu që të gjithë nuk arritën të fitonin dorën e princeshës. Në një fshat të largët, një fshatar i ri i zgjuar i quajtur Gjon dëgjoi shpalljen e princeshës dhe vendosi të provonte edhe fatin e tij. Ai mori rrugën për në pallat dhe kërkoi një takim me mbretin.
Mbreti ishte i sigurt se nëse një princ ose kalorës i mprehtë nuk mund të kishte sukses, atëherë një fshatar nuk kishte asnjë shans, kështu që ai e ftoi Gjoni të performonte para tij, mbretëreshës dhe princeshës. “Mirëmëngjes, djalë i ri,” tha mbreti. “Çka ju sjell ketu?” “Oh, unë jam duke kërkuar për një grua me mendje të forte e të zgjuar,” u përgjigj Gjoni, duke iu përkulur princeshës. “Por si do ta bëni?” tha mbreti, duke treguar me gisht rrobat me fije të Gjonit. “Mendoj se do t’ia dalim mirë. Shiko, babai im ka një derr.” Mbreti dhe mbretëresha ngritën vetullat, por princesha qeshi.
“Është një derr i mrekullueshëm, Madhëria juaj,” tha Gjoni. “Ai ka mbajtur babanë tim, nënën time, shtatë motrat e mia dhe mua për më shumë se njëzet vjet. Së pari, çdo mëngjes na jep disa litra qumësht aq të mirë sa çdo qumësht lope.” “Me të vërtetë,” tha mbreti. “Dhe shtron vezët më të shijshme për mëngjes çdo ditë.” “Vërtet,” tha mbreti. “Dhe madje korr grurin për ne që të mund të pjekim bukë.” “E habitshme,” tha mbreti, i cili nuk u mashtrua fare. “Derri u zhduk një ditë dhe ne e kemi kërkuam lart e poshtë, por nuk e gjetëm për shumë vite.”
“Kjo është për të ardhur keq,” tha mbreti. “Por më pas e gjetëm në hambar, duke kapur minj si dhe çdo mace.” “Një derr shumë i dobishëm,” tha mbreti. “Po, ne e dërgojmë atë në qytet çdo ditë për të bërë detyrat tona.” “Më i mençuri,” tha mbreti. “Në fakt, ai na porositi edhe rroba të reja nga rrobaqepësi juaj mbretëror. Ai do t’i marrë ato javën e ardhshme.”
“E shoh,” tha mbreti. “Ju mund të pyesni veten se si ne mund të përballojmë gjëra të tilla. Derri ynë ka një nuhatje të shkëlqyer. Ai nuhat çdo monedhë ari që bie në rrugë.” “Kaq i talentuar,” tha mbreti. “Por kohët e fundit derri ynë është ndjerë paksa keq.” “Oh jo,” tha mbreti.
“Po, ndonjëherë ai nuk do të shkojë atje ku i themi, dhe një ditë tjetër, ai nuk bëri asnjë vezë.” “Duhet ta qortosh,” tha mbreti. “Ne do ta bënim, por ai po plaket dhe shikimi i tij është i dobët. Ndonjëherë ai as nuk mund të shohë se ku po shkon.” “Ai duhet të udhëhiqet,” tha mbreti. “Po, ne menduam të njëjtën gjë. Kjo është arsyeja pse ne kemi punësuar mbretëreshën për t’u kujdesur për të.”
“Kjo nuk eshte e vertete!” Bërtiti mbreti dhe sapo e tha këtë, e kuptoi se çfarë kishte bërë, vajza e tij tani do të duhej të martohej me këtë fshatar. Por princesha bërtiti nga të qeshurat. Më në fund, ajo kishte gjetur njeriun e saj! Elizabeta dhe Gjoni u martuan të nesërmen dhe vazhduan të ishin sundimtarë të mençur dhe të respektuar. Dhe kjo është e vërtetë!
Lexoni edhe Portreti i Mbretit – Rrobat e reja te mbretit – Mbreti Midas