Zogu dhe Elefanti

Na ishte një pemë në një pyll të madh. Në këtë pemë ishte një fole, ku jetonte një zog me të vegjlit e vet. Një ditë erdhi afër pemës një elefant dhe filloi të kruante kokën në trungun e saj. Pema e vjetër filloi të tundej. Zogjtë e vegjël thirrën:

-Oh, mami! Ç’po bëhet kështu? Kemi frikë se mos biem. Zogu nënë i tha elefantit:

Të lutem, shko në një pemë tjetër! Fëmijët e mi mund rrëzohen Në pyll ka plot drurë të tjerë.

Elefanti s’foli. E pa një herë zogun me sytë e tij të vegjël dhe u largua.

Ditën tjetër, elefanti erdhi përsëri. U afrua te pema dhe filloi të kruante kokën në trungun e saj. Pema plakë filloi të tundej, kurse zogjtë e vegjël u trembën shumë.

Zogu nënë i thirri elefantit:

– Mos e tund pemën, ndryshe do të të jap një mësim të mirë! Elefanti qeshi e tha:

-Ti je zog i vogël. E ç’mund të më bësh ti mua?

-Do ta shikosh, – i tha zogu.

Ditën tjetër elefanti erdhi përsëri. Ai e kruajti kokën pas pemës më shumë se më parë.

Atëherë zogu fluturoi e u fut drejt e në veshin e elefantit. Elefanti tundi kokën, po zogu s’doli. Ai tundi veshët e tij të mëdhenj, po zogu s’doli që s’doli.

Si e pa kështu, elefanti iu drejtua zogut:

Të lutem, dil nga veshi im! Unë s’do të vij më te kjo pemë. Zogu iu përgjigj:

– Edhe unë t’u luta që të mos e tundje pemën. Po ti, a më dëgjove? Jo, jo, unë s’dal që këtej.

Elefanti u inatos. Ai tundi kokën, shkundi veshët, po zogu s’donte t’ia dinte. Ai s’dilte që s’dilte nga veshi.

Më në fund, elefanti u lodh shumë dhe thirri:

– I dashur zog i vogël, dil nga veshi, të lutem! Unë s’do të vij më afër pemës sate..

Atëherë zogu i vogël doli nga veshi dhe fluturoi te fëmijët e vet. Dhe elefanti nuk vajti më kurrë në atë pyll.