Gaia Nëna e Tokës – Legjenda dhe Mite Greke

Grekët e lashtë besonin se në fillim kishte vetëm errësirë. Quhej, Kaos dhe prej tij doli perëndesha Gaia.

Ajo ishte nëna e gjithçkaje të bukur në botë. Trupi i saj formoi vetë Tokën, kodrat dhe fushat dhe tokën pjellore. Gaia ishte perëndeshë e krijimit dhe e të gjitha gjallesave.

“Do të doja të kisha një burrë dhe fëmijë gjithashtu!” mendoi ajo me vete.

Kështu Gaia krijoi perëndinë e qiellit Uranin, i cili ishte i madh dhe blu dhe ngrihej lart mbi të. Ajo e bëri atë sundimtar të botës dhe e kurorëzoi me yje. Gaia krijoi gjithashtu Ourean, perëndinë e maleve dhe Pontus, perëndinë e oqeanit të madh që rrethon Tokën.

Gaia dhe Urani kishin tetëmbëdhjetë fëmijë së bashku. Dymbëdhjetë prej tyre ishin qenie gjigante të quajtura Titanë, dhe gjashtë të tjerat ishin krijesa të quajtura Ciklopët dhe Njëqind Duart.

Urani kishte frikë nga fëmijët e tij, sepse kishte frikë se një ditë do ta rrëzonin. Ai i burgosi Ciklopët dhe Njëqind Duart shumë poshtë Tokës. Kjo e bëri Gaia të zemëruar, kështu që ajo thirri Titanët.

Urani nuk duhet t’i trajtojë fëmijët e tij kështu! U tërbua ajo. “Kush do ta mund atë dhe do të zërë vendin e tij si sundimtar?”

Kronus, më i riu nga Titanët, doli përpara.

“Do ta bëj unë, nënë!” tha ai me guxim. Ai udhëhoqi vëllezërit dhe motrat e tij në një luftë të madhe kundër Uranit dhe pas shumë betejash ata e mundën atë. Pastaj, Kroni u ul në fronin e granitit të Uranit dhe zuri vendin e tij si sundimtari i botës.

Megjithatë, Kronus ishte po aq mizor dhe egoist sa babai i tij, dhe nuk i lirojë gjashtë vëllezërit e motrat e tij nga burgu i tyre i nëndheshëm.

Gaia ishte e mërzitur me djalin e saj. “Ti nuk je gjithashtu një sundimtar i mirë!” i tha ajo me ashpërsi. “Fëmijët tuaj mund t’ju rrëzojnë, ashtu siç përmbysët Uranin!”

Kronus kishte disa fëmijë me gruan e tij, Rea. Ata ishin perënditë Poseidoni, Hera, Hestia, Demeter dhe Hades.

Por Kronus i mbajti të burgosur brenda trupit të tij të madh, kështu që ata nuk do të ishin një kërcënim për të.

Rea lindi fëmijën e tyre të gjashtë, një djalë që ajo e quajti Zeus. Rea nuk donte që ai të bëhej i burgosuri i Kronit si vëllezërit e motrat e tij, kështu që ajo shkoi te vjehrra e saj, Gaia, për këshilla.

“Si mund ta shpëtoj fëmijën tim nga Kronus?” pyeti ajo perëndeshën e tokës me lot në sy.

Gaia buzëqeshi në mënyrën e saj misterioze. “Mos u shqetëso, unë do të kujdesem për të. Kronus nuk do ta gjejë kurrë atë!”

“Por çfarë duhet të bëj kur Kronusi kërkon të shohë djalin e tij?” tha Rea.

Gaia mori batanijen e foshnjës dhe e mbështolli rreth një guri. “Jepini atij këtë, Kronus nuk do ta dijë ndryshimin!”

Rea ia çoi shkëmbin mbretit të Titanit, i cili ishte ulur në fronin e tij.

“Shiko djalin tonë të ri!” i tha ajo ndërsa ja jepte te mbështjellë me batanije. Kronus e futi brenda trupit të tij dhe më pas po i dhimbte barku. Ai është i rëndë!” rënkoi ai. “Po më dhemb barku!”

Ndërkohë, Gaia e çoi fëmijën Zeus në malin e largët Ida. Ishte një mal i lartë i mbuluar me pyje të bukur.

“Do të rritesh për të qenë një mbret i denjë i perëndive!” i tha ajo teksa ia shtrëngonte faqet rozë. “Mos harro të jesh i sjellshëm dhe i drejtë, jo mizor si babai yt dhe babai i tij para tij…”

Ajo krijoi dy shpirtra të natyrës për t’u kujdesur për Zeusin. E futën në një krevat fëmijësh të artë dhe i kënduan ninulla derisa ai shkoi të flinte. Atij iu dha qumësht nga dhia Amaltheia dhe zogjtë i sollën nektar të ëmbël dhe ambrozi (ushqim i perendive) për darkë.

Zeusi kaloi një fëmijëri të lumtur në malin Ida, por kur u rrit, e dinte se duhej të përmbushte fatin e tij. Zoti zbriti nga mali për të vizituar Gainë.

“Faleminderit që më mbrove!” tha ai. “Unë jam një i rritur tani dhe gati të çliroj pesë vëllezërit e motrat e mia nga barku i babait tim. A mund te me ndihmosh?” pyeti ai.

Gaia buzëqeshi. “Sigurisht! Unë kam një plan për t’i liruar…”

Ajo vizitoi Kronusin, i cili ishte ulur në fronin e tij dhe ende shtrëngonte barkun e tij që i dhimbte.

“Kam dëgjuar që keni pasur dhimbje barku!” tha Gaia. “Ndoshta ky ilaç do t’ju ndihmojë të ndiheni më mirë!”

Ajo i dha atij një tas me lëng të zi që flluskonte.

Kronus e nuhati. “Ka erë pak te keqe…” tha ai, por gjithsesi e gëlltiti.

Fytyra e tij u bë e gjelbër dhe barku i tij gurgullonte.

“Oh jo!” tha ai. “Unë do të…”

Kroni u kollit dhe doli guri dhe të pesë vëllezërit dhe motrat e Zeusit! Ata ishin të zemëruar me Kronus, por të lumtur që ishin të lirë.

Kjo ishte kur Zeusi u shfaq me një gjëmim bubullimash. Ishte hera e parë që takonte vëllezërit e motrat e tij!

“Ejani, vëllezër dhe motra!” bërtiti ai. “Është koha për të luftuar për lirinë!”

Zeusi ishte zot i bubullimave dhe ai mund të përdorte fuqinë e stuhive si armë! Ai hodhi një rrufe mbi Kronus dhe ajo e rrëzoi në gjunjë.

Zotat e tjerë brohoritën dhe iu bashkuan atij, duke përdorur fuqitë e tyre. Titanët e tjerë luftuan përkrah Kronusit dhe filloi një luftë e madhe.

Kjo përplasje e titanëve dhe e perëndive tronditi qiejt dhe Tokën, por në fund Zeusi dhe vëllezërit e motrat e tij triumfuan. Kronus dhe Titanët e tjerë u burgosën thellë nën tokë.

Gaia u kenaq me perënditë, krenare për forcën dhe guximin e tyre.

“Bravo, nipërit e mi!” tha ajo. “Tani duhet të sundoni mbi botën dhe njerëzit që jetojnë atje. Por mos harroni të jeni të sjellshëm dhe të drejtë, përndryshe do të bini, ashtu si ata që erdhën përpara jush!”

Zotat iu përkulën Gaias dhe i premtuan se do të nderonin dhe kujdeseshin për botën e mrekullueshme që ajo kishte krijuar.

Lexoni edhe Legjenda e Lule Krizantemes