Pse alienët nuk e kanë shkatërruar akoma planetin tonë? – Tregime fantastike

Dejvi ishte në një festë dhe po hante ëmbëlsirat e tij në heshtje në një cep, i ulur në barin e parkut dhe duke e shtrënguar ëmbëlsirën butësisht, por fort në pëllëmbën e majtë. Dejvi ishte një fëmijë i qetë dhe ai rrallë fliste me dikë. Nuk i pëlqente të vrapojë si fëmijët e tjerë dhe të bënte zhurmë.

Preferonte të ulej i qetë në një cep dhe të lexonte një libër, të shikonte një film ose, në këtë rast, të shijonte një karamele. Fëmijët e tjerë e pëlqenin Dejvin, por për shkak të natyrës së tij të qetë, disa prej tyre u larguan.

Atë ditë Dejvi hapi karamele dhe ishte gati të hante kafshatën e parë kur vuri re dritat sipër tij. Ai u befasua kur ngriti sytë pasi ishte një anije kozmike që zbriste nga qielli.

Dikush nga UFO-ja e zbritur i foli Dejvit me një ton të papritur miqësor:

“Përshëndetje, Njeri i Tokës. Emri im është Gagar dhe jam nga planeti Ramzok, shumë e shumë vite dritë nga këtu.” Ai ishte Alien.

Ai tha se njerëzit e tij kishin vëzhguar Tokën për një mijë vjet. Ai shtoi më tej,

“ne Alienët nuk kemi qenë të kënaqur me atë që kemi parë. Gjysma prej jush janë të uritur, ndërsa gjysma tjetër janë të trashë. Nëntëdhjetë e nëntë për qind prej jush punojnë si qen për të ruajtur stilin e jetës së një për qind që kanë të gjitha paratë. Ju shkoni në luftë me njerëz që kanë një interpretim paksa të ndryshëm të librave të shkruar epoka para se ndonjëri prej jush të lindte ndonjëherë. Prandaj ne kemi vendosur që, për të mirën e universit, planeti juaj do të shkatërrohet.”

Duke dëgjuar këtë, djali i vogël heshti për pak kohë. Shpatullat e tij gjashtëvjeçare papritmas po mbanin peshën e universit dhe ai nuk ishte i sigurt se ishte i barabartë me të. Në fakt, ai me të vërtetë mendoi të qante dhe të ikte, gjë që zakonisht është një ide e zgjuar kur përballet me diçka të tmerrshme, por Dejvi supozoi se do të konsiderohej një humbje dhe Gagar do të hidhte në erë Tokën.

Kështu, ndërsa ai meditonte opsionet e tij, shikoi duart e tij. Në atë moment ai pati një epifani dhe shtriu krahun e majtë.

I hutuar, Gagar hapi njërën nga duart e tij të djathta dhe e lejoi njeriun e vogël të vendoste diçka kafe në pëllëmbën e tij të gjelbër, gjysmë të mbuluar nga një mbështjellëse plastike. Dejvi bëri sikur hante ndërsa i shpjegonte alienit se çfarë duhet të bënte me karamelen. Gagar ngriti supet dhe mori një kafshatë çokollate. Alieni Gagar ishte njollosur me shijen e karamele. Ai vazhdoi të hante një kafshatë tjetër të çokollatës.

Gagar bërtiti: “Kjo është gjëja më e mrekullueshme që kam shijuar ndonjëherë!” Ai e pyeti Dejvin “Dhe ti pretendon se ia del këtu në Tokë?”. Dejvi buzëqeshi dhe tundi me kokë. Ai tha se ka nevojë për atë karamele përsëri dhe përsëri dhe nëse ata shkatërrojnë tokën ai nuk do të mund të kishte karamele. Kështu Gagar u kthye pa shkatërruar tokën dhe vazhdoi të vizitonte Tokën për të ngrënë çokollatë.

Kështu shpëtoi planetin ky djalë, duke prezantuar çokollatën në skajet më të largëta të universit.