Fol i pari dhe humb!
Dedikuar ndjenjes se imagjinates qe jeton brenda nesh.
Nje dite, nje cift i sapomartuar u transferuan ne shtepine e tyre te re.
Ne fillim ata ishin te porsamartuarit me te lumtur qe mund te imagjinohej.
Por sapo hapen dhuratat.
Filluan te grinden.
“Te them dicka”, tha burri, “kush mban qetesi me gjate. Personi i pare qe flet mbyll deren” Gruaja e tij miratoi me koke dhe ata u ulen, duke fishkellyer.
Nata vazhdoi.
Asnjeri prej tyre nuk levizi.
Disa hajdute, duke kaluar aty, pane deren hapur dhe hyne brenda.
Ata ekzaminuan nga afer gjithcka ne shtepi. Perfshire burrin dhe gruan e tij.
Te cilet i moren per statuja.
E zhveshen shtepine, madje moren dhe bizhuterite e gruas.
Megjithate as burri dhe as gruaja e tij nuk kishin levizur e as nuk kishin thene asnje fjale.
Duke gjetur deren e ciftit hapur, roja e nates hyri ne dhome.
“Mbylle deren!” tha roja. Por as burri dhe as gruaja e tij nuk levizen. “Duhet ti bindeni urdhrave!” bertiti roja.
Ne pamundesi per te marre asnje pergjigje, policet e terhoqen zvarre ciftin ne burg.
Ne mengjes, ata u sollen para gjyqtarit, te akuzuar se kane kundershtuar ligjin.
“Nese nuk flet,” i tha gjykatesi burrit, “Do te jeni kundra gjykates”, Duke mos marr asnje pergjigje, gjykatesi bertiti: “Kaq e kishit! Do ju fus brenda!”
“Mos e lendo burrin tim!”
“Ha ha!”, bertiti bashkeshorti i saj. “E humbe bastin!”
“Tani duhet te mbyllesh deren.”
Sikur te mundem tju tregoja se burri dhe gruaja jetuan te lumtur e te gezuar.
Fund