Djali i Flautit

Një herë e një kohë na ishte një qytet shumë i begatë
i vendosur përgjatë një lumi.

Kishte vetëm një problem. Qyteti ishte i mbushur nga minjtë.
Kishte minj në të gjithë qytetin! Në furra buke,
në dyqane, në rrugë dhe në shtëpitë e njerëzve.

Kryetari i bashkisë ishte nën presion për të zgjidhur problemin dhe kështu ai tha.
“Qytetarë të mirë, të jeni të sigurt se ajo që duhet bërë është duke u bërë.”
Por në të vërtetë ai nuk kishte asnjë ide se çfarë të bënte.

Ditët kalonin dhe problemi u përkeqësua dhe më keq …
Njerëzit filluan të zemëroheshin dhe marshuan nëpër rrugë
duke protestuar dhe duke bërtitur.
“Jo më minj, jo më minj” Diçka duhej të bëhej sa më shpejt.

Kryetari i bashkisë mblodhi të gjithë këshilltarët e tij
dhe u përpoqën të bënin një plan.
“Duhet të gërmojmë një gropë të madhe dhe ti varrosim minjtë” Sygjeroi dikush.

“Duhet të marrim një mace të frikshme për të ngrënë minjtë”, u përgjigj një tjetër.
Por qartazi asnjë nga sugjerimet nuk do të funksiononte …
I demoralizuar, Kryetari i bashkisë doli ne perfundimin se.
“Kjo thjesht nuk mund të bëhet pa ndihmë!”

“Pse nuk japim një shpërblim personit që mund të zgjidhë problemin?”
Sugjeroi ai. Gjithkush u pajtua, kështu që një shpërblim prej një mijë monedha ari
iu ofrua kujtdo që mund të hiqte minjtë nga qyteti.

Të nesërmen, një njeri i çuditshëm që mbante një flaut argjendi erdhi në qytet.
Ai gjeti kryebashkiakun dhe i tha.
“Për njëmijë monedha ari do ta shpëtoj qytetin tënd nga kjo fatkeqësi”.

“Dhe si mendoni ta bëni këtë?”. pyeti kryetari i bashkisë.
“Do të luaj me flautin tim prej argjendi dhe të gjithë minjtë
do të më ndjekin në mal ku do të qëndrojnë përgjithmonë”, u përgjigj ai.

Të gjithë qeshën me djaloshin pikalosh, por kryebashkiaku, në dëshpërim, tha.
“Të lutem provoje! Ne do t’ju japim shpërblimin nëse keni sukses!”
Dhe kështu djali u largua nga dhoma, duke premtuar të kthehej ditën tjetër.

Në mëngjes djali arriti në sheshin e qytetit.
Ai mori frymë thellë dhe filloi të luajë një melodi
dhe ashtu si parashikoi minjtë u grumbulluan në shesh.

Minjtë dolën nga të gjitha anët dhe nga çdo vrimë në qytet.
Djaloshi pikalosh me flaut filloi të vallëzonte ndërsa ecte rrugës së tij
jashtë qytetit dhe të gjithë minjtë e ndoqën atë në mal.

Populli festoi me gëzim dhe kënaqësi të madhe duke kënduar.
“Minjtë janë zhdukur! Minjtë janë zhdukur!”
Dhe kur ai u kthye, e mirëpritën djaloshin pikalosh me flaut
duke e përshëndetur me gëzim të madh!

“Bëra siç kisha premtuar. Tani ju lutem më paguani dhe do të largohem në punën time!”,
Tha djali. Por kryetari i bashkisë qeshi.
“Të paguaj një mijë monedha ari? E gjitha ajo që bëtë është,
të kërceni dhe të luani atë flautin tuaj si budalla!”

“Do t’ju jap dyzet monedha ari, dhe mund ta quani veten me fat”,
tha kryetari i bashkisë. Djali u largua nga qyteti pa thënë asnjë fjalë.

Ditën tjetër, shumë herët në mëngjes, njerëzit u zgjuan nga një melodi
që vinte nga jashtë dhe nxituan për të parë se çfarë ishte.
Ishte djaloshi pikalosh i flautit duke luajtur një melodi të ndryshme këtë herë.

Papritmas të gjithë fëmijët dolën nga shtëpitë e tyre në rrugë duke kërcyer me muzikën e djalit.
Prindërit e tyre bërtisnin: “kthehuni!”
Por ata dukeshin të hipnotizuar dhe u zhdukën me djalin që i binte flautit, në mal.

Të gjithë e humbën shpresën.
Ata kërkuan me dëshpërim ngado për fëmijët e tyre për ditë të tëra,
por nuk i gjetën… Djaloshi i flautit u kthye në qytet.

Kryetari i bashkisë, i turpëruar, e pa dhe iu lut.
“Ju lutem, sillni fëmijët tanë tek ne, do t’ju paguaj të gjitha paratë që ju premtova”.

Djali pranoi vetëm me kusht, që nga ajo ditë dhe më tej,
njerëzit do t’i mbanin gjithmonë premtimet e tyre.
Kryetari i bashkisë dhe këshilli u pajtuan të gjithë.
Më pas, djali u largua nga dhoma e këshillit, duke dalë përsëri në rrugë,
dhe filloi të luante një melodi tjetër.

Të gjithë fëmijët vrapuan përsëri në krahët e prindërve të tyre!
Qyteti ishte edhe një herë i lumtur dhe i begatë.
Njerëzit i kanë mbajtur premtimet e tyre që prej asaj kohe.