Hirushja

Shume kohe perpara jetonte nje vajze e bukur e quajtur Hirushe. Hirushen e donin te gjithe sepse ajo ishte shume e sjellshme dhe e edukuar.
Por babai, i ve, i Hirushes besonte se ajo kishte nevoje per mama. Keshtu qe ai u martua me nje grua tjeter e cila kishte edhe ajo dy vajza.
Pas pak kohesh Babai i Hirushes vdiq dhe ajo kishte per te jetuar me njerken e me dy vajzat e saj xheloze, ne qilarin e shtepise se tyre. Oh e shkreta Hirushe, kishte per te bere gjithcka e vetme.
Ajo duhet te gatuante e te pastronte tere shtepine. Ajo skishte me rroba te bukura per te veshur, por vetem rroba te vjetra e te grisura, ne nje kohe qe njerka dhe gocat e saj kishin rroba te bukura e jetonin ne luks. Por skishte rendesi se sa e keqe ishte njerka dhe gocat e njerkes, Hirushja ishte perhere e qeshur. Edhe kafshet e vogla donin te ishin prane saj. Ajo kishte shoqeri me miun, edhe me zogjte. Ajo u bente atyre rroba te vogla per te veshur, dhe kujdesej pe ta.
Dy shoket e saj me te mire ishin Jaq dhe Gus. Hirushja dhe Jaq ishin perhere duke shpetuar Gus nga Luciferi nje mace e moshuar, qe i kishte vene syrin e donte te hante miun e vogel Nje dite vjen nje leter qe i fton qe te gjithe ne nje mbremje ne pallat. Njerka tha: – Hirushja mund te shkoje, por vetem nese ajo mbaron punet e saj. Hirushja e lumtur lau, hekurrosi, e ferkoi dyshemete gjithe diten. nderkohe qe miqte e vegjel te Hirushes ja filluan punes per ti bere asaj nje fustan shume te bukur. Zogjte e miu qe e donin Hirushen deshironin qe ti benin asaj nje suprize.
Dhe kur ajo e pa se cfare ata kishin bere, ajo ishte shume e lumtur. Ajo e veshi menjehere fustanin e saj te mrekullueshem qe miqte e saj e kishin bere, edhe vrapoi lart shkalleve qe te bashkohej me motrat e saj. Zogjte dhe miu kishin perdorur shalla, mbulesa, varse dhe rroba qe u perkisnin motrave te Hirushes te benin fustanin.
Fustani ishte i mbrekullueshem dhe ngjante shume bukur mbi Hirushen. Por kur motrat e saj shikuan fustanin, ato e terhoqen dhe e grisen fustanin. Ajo eshte bluza im uleriti njera. E ato jane Rruazat e mia uleriti tjetra. Hirushja vrapoi tek kopshti me lote ne sy. -tani une smund te shkoj tek mbremja, filloi te qante ajo. Mos qaj moj vajze, – i tha nje ze i embel.
Une jam engjelli jot i mire, dhe une kam ardhur te te ndihmoj. Pastaj engjelli rrotulloi shkopin e saj. Kater minj u kthyhen ne kater kuaj, dhe nje kungull i madh e i rrumbullaket u kthye ne karroce. Dhe serish engjelli rrotulloi shkopin e saj dhe fustani i grisur i Hirushes u kthue ne nje fustan te ri e shume me te bukur se ai i pari.- Ju duhet te largoheni nga mbremja ne mesnate, i tha engjelli, sepse pas mesnates fuqia e magjise do te humbi.
Gjate mbremies princi kerceu me Hirushen gjate gjithe kohes. Hirushja u ndiente sikur ajo ishte ne nje enderr! Mbreti dhe Duka i madh ishin te luntur te shikonin princin te binte ne dashuri. por kur ora vajti 12, Hirushja vrapoi dhe iku nga pallati. Ajo ishte ne aq shume shpejtesi saqe ajo la nje kepuce xhami nga prapa.
Princi vrapoi pas asaj, por ishte shume vone. Diten e neserme princi dergoi duken e madh, dere me dere, te gjente vajzen e re, qe kishte humbur kepucen. Kur ata shkuan tek shtepia e Hirushes, te dyja motra e saj e provuan kepucen, por kembet e tyre ishin shume te medha.
NJerka e Hirushes i tha Dukes qe ajo skishte vajza te tjera ne shtepi. Ajo e kishte mbyllur Hirushen ne dhomen e saj, siper me qellim.
Por shoket e vegjel te Hirushes Gus dhe Juq vodhen celesin nga xhepi i njerkes, dhe hapen deren , dhe e lane Hirushen te lire, tamam ne kohe. Kur Hirushja doli dhe pyeti nese mund ta provonte kepucen.
Njerka u terbua fare.
Ajo shtyhu personin qe po mbante kepucen ne jastik. Kepuca e xhamit ra pertoke dhe u thye, por Hirushja shkoi tek sitari siperm i komodines dhe nxorri kepucen tjeter te xhamit qe ishte e njejte.
I bente tamam! Duka i madh ishte i lumtur dhe i lehtesuar qe ai kishte gjetur te zonjen e kepuces.
Se fundi princi do te martohej, dhe endrat e Hirushes do te ktheheshin ne realitet.
Dhe ata jetuan te lumtur pergjithmone.