Lufta e gaforreve
Shumë vite më parë, gaforret jetonin të lumtura në një plazh të bukur. Rëra ishte e butë dhe e bardhë dhe kishte shumë palma dhe shumë arra kokosi për të ngrënë.
Kishte vetëm një problem: zhurma e dallgëve i mbante zgjuar natën teksa mbështilleshin në strofkat e tyre.
Gaforret mbajtën një takim për të vendosur se çfarë të bënin për këtë. Pasi u grindën për shumë orë, gaforrja më e madhe dhe më e vjetër tha: “Duhet t’i shpallim luftë detit dhe ta bëjmë atë të ndalojë zhurmën e tij!”
Pjesa tjetër e gaforreve ranë dakord, sepse gaforrja më e madhe dhe më e vjetër ishte shumë e madhe dhe vërtet shumë e vjetër, dhe ata menduan se e dinte më së miri. Të nesërmen, të gjithë gaforret meshkuj u përgatitën për betejë dhe u përplasën ashpër me kthetrat e tyre për të treguar se sa të guximshëm ishin. Më pas ata u nisën në plazh për të sulmuar detin.
Gjatë rrugës takuan një karkalec deti, i cili i pyeti: “Ku po shkoni? Dukesh sikur po shkoni në luftë!”. Gaforret u përgjigjën me krenari: “Sigurisht që po! Ne do të luftojmë detin, për ta ndaluar atë të bëjë një zhurmë kaq të tmerrshme natën!”.
Karkaleci i detit tha: “Po si mund të luftoni detin? Është kaq i madh dhe i fuqishëm, nuk do ta mposhtni kurrë!”
Gaforret qeshën me karkalecat dhe njëri prej tyre e kapi te duart.
“Çfarë dini ju karkaleca? Sytë e tuaj janë në anën e kokës, jo përpara si e jona, kështu që padyshim që nuk e keni idenë për çfarë flisni!”
Një nga gaforret e vogla preku karkalecat dhe tha: “Shiko, ai nuk ka asnjë armë, asgjë si kthetrat tona të mëdha!”
Karkaleci tha: “Unë kam një heshtë në kokë që është një armë e shkëlqyer!”
Gaforret talleshin me të dhe i thanë: “Nëse ke armë, atëherë ti duhet të na bashkohesh në luftën tonë!”
Me këtë, gaforret u hodhën në det, duke mbajtur karkalecin me vete.
Megjithatë, ata nuk ishin të barabartë me oqeanin! Një valë e madhe u përplas mbi ta dhe të gjitha gaforret meshkuj u hodhën në det dhe u humbën përgjithmonë. I vetmi që mbijetoi ishte karkaleci detit, i cili arriti të notonte përsëri në breg.
Të nesërmen, gaforret femra pyesnin veten se ku kishin shkuar burrat e tyre, kështu që vendosën të sulmojnë detin dhe t’i kthejnë. Ata sulmuan me guxim me valët, por kjo nuk bëri asnjë të mirë, dhe gjithashtu u përpinë nga deti dhe humbën. Vetëm gaforret e vogla kishin mbetur dhe nuk dinin çfarë të bënin. Disa prej tyre donin të sulmonin detin për të kthyer prindërit e tyre, por karkalecat e detit u thanë atyre të mos e bënin këtë.
“Nënat dhe baballarët tuaj u përpoqën të sulmonin detin dhe dallgët i morën. Mos e luftoni detin, se nuk do ta mundni kurrë!”. Gaforret e vogla e morën mësimin e tyre. Që nga ajo ditë, ata ende donin të sulmonin detin, por vraponin prapa kur shihnin valët që afroheshin. Edhe tani mund të shihni gaforre që vrapojnë në det dhe ikin, sepse nuk duan t’i marrin si të parët e tyre!