Si u bënë armiq qeni dhe macja

Në kohën kur perandorët e mençur sundonin Kinën, një çifti i vjetër jetonte në një shtëpi të vogël buzë një lumi të madh.

Edhe pse nuk kishin fëmijë, ata kishin një mace dhe një qen. Çifti kishte gjithashtu një unazë të artë që i sillte fat kujtdo që e zotëronte, kështu që burri dhe gruaja, macja dhe qeni kishin gjithmonë mjaftueshëm për të ngrënë dhe para të mjaftueshme për të paguar atë që kishin nevojë.

Megjithatë, çifti i moshuar nuk e dinte që unaza ishte magjike, kështu që ia shitën atë një tregtari që jetonte në një shtëpi madhështore në anën tjetër të lumit.

Me zhdukjen e unazës, anëtarët e shtëpisë filluan të vuanin nga fatkeqësia, madje mbetën pa ushqim.

Qeni besnik i çiftit e dinte për magjinë e unazës dhe i tha maces: “Duhet të marrim unazën e artë nga tregtari, ose do të vdesim nga uria!”

Macja tha: “Jam dakord, por si mund ta bëjmë këtë?” Qeni u përgjigj: “Kam një plan! Ti duhet të kapësh një mi por mbaje të gjallë! Pastaj do të na çoj të gjithëve përtej lumit të madh për të kthyer unazën.”

Atë natë, macja kapi një mi dhe i tha se nuk do të dëmtohej nëse do të bënte saktësisht siç i thanë. Macja, qeni dhe miu më pas zbritën në lumë. Për shkak se macja dhe miu nuk mund të notonin, ata u ngjitën në shpinën e qenit dhe ai kaloi me not gjatë gjithë rrugës.

Ndërsa qeni shkundi ujin nga gëzofi i tij, macja e çoi miun në shtëpinë e tregtarit. Macja i tha miut: “Duhet të hysh fshehurazi në dhomën e tregtarit. Aty do të gjeni një sënduk të madh. Gërmo një vrimë në të dhe merr unazën e artë që do të gjesh brenda!”

Miu bëri ashtu siç kërkoi, duke u futur fshehurazi nëpër shtëpinë e errët dhe gjeti sëndukun në dhomën e tregëtarit. Më pas përdori dhëmbët e tij të mprehtë për të hapur një vrimë në dru derisa të mund të futej dhe të gjente unazën e artë.

Kur miu doli nga shtëpia, macja mori unazën dhe e la miun të ikte. Më pas ajo u zhyt përsëri në lumë, ku qeni priste.

Qeni besnik u gëzua pa masë kur pa unazën dhe bishti i tij filloi të tundej. Ai u kthye përtej lumit me macen në shpinë, por sapo arritën në anën e tjetë, macja u largua me unazën e artë në gojë. Qeni e ndoqi atë, por macja mund të merrte rrugë të shkurtra duke u hedhur mbi gardhe, ndërsa qeni duhej të bënte rrugën e gjatë. Kështu ndodhi që macja mbërriti e para në shtëpi dhe ia dhuroi me krenari unazën çiftit të moshuarve.

Ata u gëzuan pa masë. “Ti je një mace kaq e mirë!” tha gruaja. Ajo i mori asaj një jastëk të veçantë përpara zjarrit dhe e ushqeu me koka të shijshme peshku. Kur qeni hyri në shtëpi, i lagur dhe me baltë, çifti i moshuar ishte më pak i kënaqur. Plaku e dërgoi jashtë duke i thënë: “Pse po sjell baltë në shtëpinë tonë të pastër? Ti nuk je si macja besnike, që na e ktheu unazën!”

Kështu qeni duhej të kalonte natën jashtë, i lagësht dhe i ftohtë, ndërsa macja buzëqeshi nga dritarja. Kjo është arsyeja pse qentë i kanë urryer macet që atëherë!