Miu i Qytetit dhe Miu i Fshatit

Tak tak-! Miu i fshatit vrapoi drejt derës me entuziazëm.
Ai priste që kushëriri i tij nga qyteti të vinte dhe ta vizitonte.

“Përshëndetje, kushëriri im i dashur”,
tha ai dhe i dha kushëririt të tij një përqafim të madh dhe i tha të ulej në tryezë.
“Jam shumë i kënaqur që të shoh! Eja të darkojmë dhe të më tregosh se si po të shkon jeta “.

“Kushëriri im i dashur, faleminderit për mikëpritjen e ngrohtë”,
tha miu i qytetit. Ai mori një vështrim të shpejtë në tryezën e rregullt,
e cila kishte vetëm disa manaferrat të thata dhe disa arra në të.
“Jeta duket se po më trajton më mirë se ti.
Eja të më vizitosh dhe unë do të tregoj se si e mbush tryezen time të bollshme,
dhe ti kurrë nuk do të dëshirosh të kthehesh përsëri në fshat”.

Dhe kështu javën e ardhshme miu i fshatit vizitoi kushëririn e tij në qytet.
Kushëriri i tij e dërgoi atë në një dyqan të madh ushqimesh;
ishte plot me rrush të freskët, mëngjes i bollshëm, bukë të ngrohta, arra … Miu i fshatit ishte befasuar!

“Le të hamë tani, kushëri i dashur”,
tha miu i qytetit dhe ishte gati të futet, kur një mace sulmoi tryezën.

Të dy minjtë duhej të prisnin që macja të merrte atë që donte dhe të largohej, përpara se të ktheheshin.
“Uh! Për pak! Gjëra të tilla nuk duhet t’ju shqetësojnë shumë, kjo është pjesë e jetës së qytetit “,
tha mikëpritësi duke kërkuar ndjesë.

Ata e provuan përsëri.
Këtë herë ata nuk mund ta preknin dot ushqimin e tyre,
sepse një qen shkoi drejt tyre dhe dy kushërinjtë duhej të vraponin për të shpëtuar jetën përsëri.

“Kushëri i dashur, faleminderit për mikpritjen tuaj!
Tavolina ishte me të vërtetë e bollshme, por kurrë nuk mund të uleshim e të shtroheshim siç duhet.
Më mirë do të kthehesha në fshat, ku mund të shijoj darkën time në paqe.”